Aşk hüzün, gece uzun. .
Ne yana dönsem yüzün. . .

Bu gece bambaşka hisler taşıyorum. Hepsi senli, hepsi sana dair. Karmakarışığım. Yüreğimin bir yanı sensizlikle, yokluğunla baş edemeyip sızlarken derinden, diğer yanı da hayallerimdeki seninle olduğundan çarpıyor çarpabildiğince. Bir yanım seni özlerken, bir yanım da öğrenmiş sensizliği. Kabullenip, boyun eğmiş her şeye. . .

Daha bir bendesin bu gece. Hiç bitmemişsin, hiç gitmemişsin gibi benden uzaklara. Acıtanlar, kanatanlar hiç yaşanmamış.. Saymadığım kaç yıldır yokluğunla savaşmamış gibi, daha biraz önce ellerinin sıcaklığını hissetmiş gibiyim ellerimde. Gün kavuştuğunda aydınlığa, hiç bir şey olmamış gibi gülümseyerek geleceksin sanki bana. . .

Her ne yana baksam sendeyim, her ne yana dönsem bendesin. . .

Gözlerimi kapatıyorum, karşımda dikiliyor suretin. Dokunmak istiyorum, kayıp gidiyorsun ellerimin arasından, hissettirmeden. . .

Bir yanımda sevda ateşi. .
Bir yanımda küllerin. . .

Sen gittin.. Yüreğini bana bıraktın giderken. Bu yüzden seni gönderemeyişim benden. Aslın kim bilir hangi bilinmez yerlerde, suretin bende yine.. Bu sevdanın ateşini ondan söndürmüyorum içimde..
Sen ve ben ayrı dünyalarda değiliz aslında. Hala “biz” varız.. Yenilmedik hayatın bize oynadığı bu oyuna. Hiç bir güç ayıramadı, vazgeçiremedi bizi biz olmaktan. Yokluğuna boyun eğip te bırakmadı yüreğim yüreğini. . .

Hayat savurdu küllerini, ben arasından alıp seni bana kattım. Senden olanlarla bendekileri ekleyip birbirine, sana yine sevdalı yeni bir ben yarattım. . .

Karşı kıyıda uyusa güneş. .
Gönlüme gece yağar. . .

Hala karanlıklarındayım sensizliğin. Sana kavuştuğum güne kadar aydınlanmayacak gecem. Yüreğimin bir yanı aydınlık, bir yanı karanlığına bulanmış yokluğunun. . .

Benim güneşim senin olduğun yerlerde.. O hiç bilmediğim alemlerde. Hayalin ışık oluyor bu karanlığa sadece. O yüzden bırakmıyor, sıkıca sarılıyorum bütün gücümle. Kimseler alamıyor elimden, gücü yetmiyor. . .

Bazen vazgeçmeye kalkıyorum, o vakitlerde sevdan dikiliyor karşıma.. Ne kadar uzak görünsen, bir o kadar da yakınsın bana. Belki sen bensin, ben de senim.. Kendinden vazgeçemiyor insan. . .

Gerçekleri yadsıyıp, hayaline sarılıyorum yine. Senin dünyanda doğan güneş, hayalinle yansıyor benim de dünyama. Onun ışığıyla yetiniyorum ben sadece. Başka aydınlıklar umurumda bile değil. . .

Sen hiç dinlemedin ki beni. .
Sözlerim öksüz kalır. . .

Beni duymadığını bilsem de hiç vazgeçmedim sana seslenmekten. Senli cümlelerimi ertelemedim hiç. Kelimelerim kırık ta olsa, yarım da olsa, döktüm yüreğimin sesiyle. Biliyorum ki yarım kalan bütün kelimelerimi tamamlıyorsun sen. Susarak ta konuşabiliyoruz seninle. . .

Dudaklarımın arasından tek bir hece çıkmasa bile, duyuyorsun yüreğimdeki çığlıkları, isyanları, haykırışları.. Bütün sorularımın cevaplarını buluyorum içimdeki sesi, içimdeki seni dinlediğim zamanlar. . .

Kimsenin bilmediği, anlamadığı bir dilde içimden konuşuyorum seninle. . .Senin anladığını biliyorum ya, bu yetiyor bana. . .

Niceleri buna sevda dedi, aşk dedi, düş dedi. .
Kimileri de böyle aşk olmaz unut dedi. . .
Niceleri buna sevda dedi, hayal dedi, geç dedi. .
Kimileri de böyle aşk olmaz unut dedi. . .

Sevda mı bu yaşadığım, aşk mı, hayal mi düş mü bilmiyorum ne olduğunu. Gideli uzun yıllar oldu ama hep yanımdaymışçasına hissediyorum varlığını.. Bunu hissetmek bana iyi geliyor. Yokluğun acıtsa da büyük bir inatla yaşatıyorum seni içimde. . .

Zannetme ki yoksun diye daha az düşünüyorum seni. Zannetme ki ardın sıra göz yaşlarımdan kurduğum bu sevda mahşerinde yokluğuna yenik düşüp yıkılacağım. Ben seni sensiz de yaşamayı öğrendim. . .